Zenderstad naar finale UPDB-beker
door Koos van Amerongen

Zenderstad stond dit jaar met twee teams in de halve finale van de UPDB-beker. Zou de finale een IJsselsteins onderonsje worden? Dan moest er wel van ADG en Ons Genoegen gewonnen worden. Dat bleek te veel gevraagd: waar het eerste in een kraker ADG over de knie kreeg (5-3), moest het tweede zijn meerdere erkennen in Ons Genoegen (1-7).

De spanning begon al voor de wedstrijd. Zouden de Amersfoortse damvrienden wel komen? Gezien de late afmelding van vorige week geen zekerheidje. Ze waren er ruim op tijd. Behalve Harry de Waard, die gehinderd door lokale wegwerkzaamheden wat later ten tonele trad.

Op het eerste bord speelde Martijn de Leeuw tegen Amersfoort’s sterkste speler, Ben Provoost. Vanuit de opening ontweek hij complicaties (‘puntje voor het team’). Zie dan maar eens van Martijn te winnen. Ben probeerde het wel, kreeg een op het oog gunstig klassiekje op het bord, maar Martijn hield – geholpen door een kleine finesse – eenvoudig stand (1-1).

Ondertussen had Koos van Amerongen aan bord drie het Marcel Everloo al lastig gemaakt. Vanuit de opening wist hij druk te zetten op de lange vleugel van Marcel. Laatsgenoemde zocht zijn heil in een centrumaanval, maar had overzien dat Koos niet één maar twee keer een pootje kon bouwen, met fatale 1-om-2 dreiging tot gevolg. Net op het moment dat Marcel zich had neergelegd bij het feit dat hij met een schijf minder door moest spelen, bleek er ook nogeens een dammetje in te zitten (3-1).

Op de andere twee borden was de vlam in de pan geslagen. Zowel Laurens Fijn van Draat en Cees Strooper (bord 2) als Rik Verboon en Harry de Waard (bord 4), kwamen in een populaire theoretische variant van de Keller-opening (14..22-27) terecht. De heren bouwden wat anders op, maar tegen de 30^e zet stond – tot hilariteit van de spelers – dezelfde stand op het bord. Pas op de 35^e zet koos Cees voor een andere voortzetting (35-30) dan Harry (34-30). Cees’ omsingeling zag er sterk uit. Als hij zou winnen, moest Rik van Harry winnen, omdat bij 4-4 het team met een overwinning aan het hoogste bord doorgaat.  En dat flikte Rik. Aanvankelijk speelde Harry prima, maar na een fout op de 44^e zet moest hij toezien hoe Rik zijn dit seizoen zo goed gevulde trucendoos opentrok (5-1). Dat Cees profiteerde van een minder goed plan van Laurens en zo een fraaie omsingelingsoverwinning boekte (5-3), maakte daarmee voor het resultaat niet meer uit: over een paar weken speelt de IJsselsteinse formatie in de finale van de UPDB-beker tegen Ons Genoegen.